Όλοι έχουμε στο μυαλό μας τη φρέσκια μυρωδιά της γης που διαπερνά τον αέρα όταν έρθει η πρώτη βροχή μετά από ένα μεγάλο διάστημα ξηρασίας. Η μυρωδιά αυτή είναι αποτέλεσμα χημικών ενώσεων, οι οποίες παράγονται από φυτά ή από βακτηρίδια που ζουν στο έδαφος. Αυτά τα βακτηρίδια είναι οι κύριοι συντελεστές της ξεχωριστής γήινης οσμής.

Όταν τα βακτήρια πεθαίνουν κατά τη διάρκεια περιόδων ξηρασίας, απελευθερώνουν μια ένωση που ονομάζεται τζέοσμιν (geosmin), στην οποία η ανθρώπινη μύτη είναι εξαιρετικά ευαίσθητη. Αλλά το τζέοσμιν δεν μπορεί να φτάσει στον αέρα μέχρι να πέσουν οι πρώτες σταγόνες βροχής στο έδαφος και να εκτοξεύσουν τα μόρια του από το έδαφος. Ενώ οι επιστήμονες ασχολούνται μόνο με τα χημικά στοιχεία πίσω από αυτό το υπέροχο άρωμα, μια μικρή πόλη της Ινδίας έχει αιχμαλωτίσει αυτή τη μυρωδιά σε μια φιάλη, μετατρέποντάς τη σε άρωμα.

Το Καναούτζ βρίσκεται στις όχθες του Ποταμού Γάγγη. Πρόκειται για μια αρχαία πόλη που ασχολείται με τη βιομηχανία αρωμάτων από την εποχή του 7ου αιώνα. Ακόμα και σήμερα σχεδόν οι μισοί από τους κατοίκους της εξακολουθούν να ασχολούνται με την παραγωγή αρωμάτων χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους.

Κάθε πρωί οι αγρότες της περιοχής διαλέγουν διάφορα λουλούδια όπως τριαντάφυλλο, γιασεμί, λωτό, τζίντζερ, γαρδένια και δεκάδες άλλα και τα παραδίδουν σε πάνω από διακόσια αποστακτήρια αρωμάτων που βρίσκονται στην πόλη. Τα λουλούδια αναμιγνύονται με νερό και θερμαίνονται σε μεγάλες δεξαμενές χαλκού. Ο αρωματικός ατμός στη συνέχεια μεταφέρεται μέσω μπαμπού σε ένα δοχείο που περιέχει λάδι σανδαλόξυλου το οποίο λειτουργεί ως βάση για το άρωμα. Το άρωμα μεταφέρεται έπειτα σε πορώδεις φιάλες από δέρμα καμήλας, οι οποίες επιτρέπουν την εξάτμιση της περίσσειας νερού, παγιδεύοντας το άρωμα και το λάδι στο εσωτερικό.

Το πιο εντυπωσιακό προϊόν του Καναούτζ είναι το mitti attar ή στα ελληνικά το «άρωμα της γης». Η διαδικασία κατασκευής «του αρώματος της γης» είναι παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη αρωματική ένωση, αλλά αντί για πέταλα λουλουδιών, χρησιμοποιείται νερό και αποξηραμένο χώμα και έπειτα τοποθετείται σε δοχεία που σφραγίζονται με πηλό και βράζουν έξι με επτά ώρες.

Ωστόσο, τα μοναδικά αρώματα του Καναούτζ σταδιακά χάνουν τους πελάτες τους, γιατί ο κόσμος στρέφεται σε μεγάλα εμπορικά σήματα και προτιμάει αρώματα που έχουν σαν βάση το αλκοόλ.