Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι η Γη δεν πρόκειται να καταστραφεί από τίποτε άλλο, π.χ. πυρηνική καταστροφή, σύγκρουση με άλλο πλανήτη κτλ., θα έρθει μια μέρα που ο ήλιος μας θα μας καταστρέψει.
«Οι προβλέψεις για το τι ακριβώς θα συμβεί στη Γη, καθώς ο ήλιος γίνεται πιο λαμπερός τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια είναι μάλλον αβέβαιες», λέει η Scudder. «Αλλά η γενική ιδέα είναι ότι η αυξανόμενη ζέστη από τον ήλιο θα προκαλέσει εξάτμιση του νερού από την επιφάνεια, το οποίο θα μείνει στην ατμόσφαιρα. Τότε θα λειτουργήσει ως αέριο θερμοκηπίου, το οποίο παγιδεύει περισσότερη εισερχόμενη ζέστη, η οποία θα επιταχύνει την εξάτμιση», είπε η Scudder.
Προτού ξεμείνει από υδρογόνο, το υψηλής ενέργειας φως του ήλιου θα βομβαρδίσει την ατμόσφαιρά μας και «θα διαιρέσει τα μόρια και θα επιτρέψει στο νερό να ξεφύγει ως υδρογόνο και οξυγόνο, στεγνώνοντας τελικά τη Γη», συνέχισε η Scudder.
Αλλά δεν τελειώνουν εδώ τα πράγματα. Μια αύξηση 10% στην φωτεινότητα κάθε ένα δισεκατομμύριο χρόνια σημαίνει ότι σε 3,5 δις. χρόνια από σήμερα ο ήλιος θα είναι σχεδόν κατά 40% πιο λαμπρός, θα προκαλέσει βρασμό στους ωκεανούς, θα λιώσει τους πάγους και θα εξατμίσει όλη την υγρασία από την ατμόσφαιρα. Και η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Από τη στιγμή που το υδρογόνο θα παύσει να καίει στον πυρήνα του ήλιου, το άστρο θα μπορεί να θεωρηθεί ως κόκκινος γίγαντας, σύμφωνα με την Scudder. Όταν θα γίνει πλήρης κόκκινος γίγαντας, ο πυρήνας του θα γίνει εξαιρετικά καυτός και πυκνός, ενώ θα διαστέλλεται το εξωτερικό στρώμα του.
Η ατμόσφαιρά του θα αγγίξει την υπάρχουσα τροχιά του Άρη, καταπίνοντας την Αφροδίτη και τον Ερμή.
Σχετικά με τη Γη υπάρχουν δύο πιθανότητες: είτε θα ξεφύγει από τη διαστολή του ήλιου είτε θα την καταπιεί ο ήλιος. Αλλά ακόμα κι αν γλιτώσουμε, οι υψηλές θερμοκρασίες θα μας κάψουν ολοκληρωτικά.
«Σε κάθε περίπτωση», λέει η Scudder, «ο πλανήτης μας θα φτάσει κοντά στην επιφάνεια ενός κόκκινου γίγαντα, το οποίο δεν είναι καλό για τη ζωή».
Η διαδικασία αυτή θα ξεκινήσει σε περόπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν θα καεί εντελώς το υδρογόνο και ο ήλιος θα αρχίσει να καίει ήλιο.
Τα σενάριά του για τη διάσωση της Γης από μία πιθανή (και πολύ μελλοντική) καταστροφή από τον Ήλιο γνωστοποίησε ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, ο οποίος οραματίζεται μία αλλαγή της τροχιάς ώστε να αποφευχθεί η διάλυσή του και ο αφανισμός του πληθυσμού του.
Η κλιματική αλλαγή είναι η βασική αιτία ανησυχίας σχετικά με το μέλλον του πλανήτη, οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις της επιστημονικής κοινότητας, όμως, δείχνουν και την απειλή που διατρέχει από τον Ήλιο. Εκτιμάται πως όταν θα εξαντληθούν τα καύσιμά του θα διασταλεί με αποτέλεσμα να «καταπιεί» την Γη. Αυτό υπολογίζεται ότι θα γίνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Μία πιθανή μετακίνηση του πλανήτη μας, λοιπόν, μπορεί να μοιάζει σαν ουτοπικό σενάριο, αλλά ενδεχομένως να τον σώσει.
Ο Matteo Ceriotti προτείνει μερικές ριζοσπαστικές λύσεις, ορισμένες από τις οποίες βασίζονται σε τεχνολογία… που δεν υπάρχει (ακόμη).
«Έχω προχωρήσει σε ένα νοητικό πείραμα σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε με την παρούσα τεχνολογία για να μετακινήσουμε τη Γη πιο μακριά (σ.σ. από τον Ήλιο) – ας πούμε προς την τροχιά του Άρη», είπε ο καθηγητής, μιλώντας στην Express.co.uk.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιδέα της μετακίνησης της γης έγινε πρόσφατα ταινία στο Netflix, με την ονομασία “Περιπλανώμενη Γη”
Μία από τις ιδέες του Matteo Ceriotti κάνουν λόγο για εκμετάλλευση των αστεροειδών που περνούν κοντά από τη Γη. Ουσιαστικά, προτείνει την εκμετάλλευση της βαρυτικής έλξης τους για να μετακινηθεί η Γη από την τωρινή της τοποθεσία. Παρόμοιες λύσεις έχουν μάλιστα προταθεί από τον Dr Greg Laughlin, ερευνητή της NASA στην Καλιφόρνια. Βραχυπρόθεσμα, το σχέδιο αυτό μπορεί, σύμφωνα με τους τρεις επιστήμονες, να χρησιμοποιηθεί και ως λύση σχετικά με το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Ένας δεύτερος τρόπος διάσωσης του πλανήτη είναι η δημιουργία ενός ηλιακού πανιού που θα αντανακλά το ηλιακό φως και θα χρησιμοποιεί αυτή τη δύναμη για να ωθήσει τον πλανήτη σε άλλο σημείο. Βεβαίως, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη τη δυνατότητα να κατασκευάσουν το τεράστιο – πρέπει να είναι αρκετές φορές μεγαλύτερο από τη διάμετρο της Γης – πανί.
Η τελευταία λύση που προτείνει είναι η κατασκευή μεγάλων εργοστασίων ηλιακής ενέργειας, που να μετατρέπουν το φως του ηλίου σε ενέργεια. Στη συνέχεια αυτή η ισχύς θα μετατρέπεται σε λέιζερ, που θα στραφεί στο διάστημα, μετακινώντας τη Γη.