Όπως συμβαίνει με κάθε κυκλώνα, τα πληρώματα παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξή του. Η τελευταία αποστολή πραγματοποιείται λίγο πριν ο κυκλώνας φθάσει στις ακτές, διαγράφοντας μια σειρά «τριγώνων» μεταξύ των σημείων όπου θα ριφθούν αισθητήρες και πάντα αριστεροστρόφως, ώστε η πτήση να συμβαδίζει με την περιστροφική πορεία του φαινομένου και όχι αντίθετα.
Ένα τυπικό ύψος πτήσης στο κυνήγι των κυκλώνων κυμαίνεται μεταξύ 5.000-10.000 ποδών (1.524-3.048 μ) και την ταχύτητα του αεροσκάφους στα 200 μίλια/ώρα (322 χλμ/ώρα). Ακούγεται απλό αλλά μόνο απλό δεν είναι. «Αν πας πολύ γρήγορα μέσα σε τόσο έντονες αναταράξεις μπορεί να λυγίσουν οι πτέρυγες» λέει χαρακτηριστικά ο Σμηναγός Μπλαιρ, ένας βετεράνος με 60 τέτοιες πτήσεις στο ενεργητικό του.
Η πτήση μέσα σε κυκλώνα ή τροπική καταιγίδα δεν είναι για λιπόψυχους. Περικυκλωμένο από ένα τεράστιο τείχος νεφών που πυργώνεται γύρω από το αεροπλάνο «σαν τεράστιο στάδιο» οι Hurricane Hunters ψάχνουν τις περιοχές όπου οι συνθήκες είναι εντονότερες ενώ το αεροπλάνο χτυπιέται ανελέητα. Σαν να μην έφθανε αυτό, τα πληρώματα θα πετάξουν πολλές φορές διαμέσου του φαινομένου, φθάνοντας –κυριολεκτικά– στο «μάτι του κυκλώνα».
Όταν το αεροπλάνο μπαίνει στο «μάτι» οι άνεμοι κοπάζουν, ο ουρανός γίνεται φωτεινός, ενίοτε γαλανός και η πτήση είναι ομαλή, δίχως αναταράξεις. Το πλήρωμα εκτιμά την διάμετρο του κέντρου του κυκλώνα σε 36 μίλια αλλά το τείχος νεφών που το περιβάλλει εντείνεται, σημάδι ότι ο κυκλώνας δυναμώνει. «
Πετώντας μέσα στην καταιγίδα, ρίχνουν σημαντήρες με αλεξίπτωτο (dropsondes) συλλέγοντας και καταγράφοντας με ειδικά όργανα ακριβή στοιχεία ύψους βροχής, αλλαγές ταχύτητας ανέμων και βαρομετρικής πίεσης κλπ, μεταδίδοντας τα δεδομένα στους μετεωρολόγους στο έδαφος. Χάρη στην τόλμη και την απαιτητική τους εκπαίδευση, η πορεία, η ισχύς και η ένταση του φαινομένου εκτιμώνται καλύτερα και αυτή η γνώση μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
Με πληροφορίες από το ptisidiastima.com