Ελληνικό κλίμα: Η κατανομή της υγρασίας

Η υγρασία είναι στοιχείο ευμετάβλητο και παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές στις διάφορες περιοχές της χώρας, ακόμα και μεταξύ τόπων που λίγο απέχουν μεταξύ τους.

Σε ετήσια βάση η σχετική υγρασία του αέρα παρουσιάζει το υψηλότερο επίπεδο με μέση τιμή 72,5% στην Βορειοδυτική Ελλάδα – την Ήπειρο και την Κέρκυρα – αλλά και στα νησιά που βρίσκονται κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας. Το χαμηλότερο επίπεδο υγρασίας με 65% σημειώνεται στην Αττική, τις Κυκλάδες, την Ανατολική Πελοπόννησο και τα Κύθηρα και ώς ένα βαθμό στα βορειοανατολικές και νότιες ακτές της Κρήτης.

Σε όλες τις περιοχές η μέση σχετική υγρασία φτάνει στο υψηλότερο σημείο τον Δεκέμβριο και στο χαμηλότερο τον Ιούλιο και σε ορισμένες περιοχές τον Αύγουστο. Τους καλοκαιρινούς μήνες στην Ανατολική Ελλάδα η σχετική υγρασία κατεβαίνει στο κατώτερο σημείο της και η ξηρότητα του αέρα φτάνει στο υψηλότερο. Η χαμηλή υγρασία του καλοκαιριού επιδρά ευεργετικά και στο φθινόπωρο, όταν η υγρασία αρχίζει να ανεβαίνει και πάλι. Αυτή η ξηρότητα κάνει διαυγή την ατμόσφαιρα και δίνει το γαλανό χρώμα στον ουρανό.

Η υγρασία δεν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που θα ακούσετε να αναφέρεται συχνά στα δελτία καιρού, όμως ο ρόλος της στη διαμόρφωση του κλίματος είναι σημαντικός, καθώς είναι ένας από τους βασικότερους κλιματικούς παράγοντες που καθορίζει το πώς αισθάνεται το ανθρώπινο σώμα τη θερμοκρασία του αέρα. Γι’ αυτό άλλωστε και η υψηλή θερμοκρασία μια καλοκαιρινή ημέρα με αυξημένη υγρασία είναι διπλά ανυπόφορη.